- miotać
- miotać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, miotaćam, miotaća, miotaćają, miotaćany {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nadawać jakiemuś przedmiotowi dużą prędkość, wprawiać go w ruch, tak by przebył pewną odległość; rzucać, ciskać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Miotać oszczepem, kulą. Miotać kamienie, pociski. Kusza miotała strzały {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'okazywać uczucia, wyrażać myśli, zwykle negatywne przy pomocy słów, gestów, spojrzenia, w sposób bardzo, a nawet nadmiernie wyrazisty': {{/stl_7}}{{stl_10}}Jego oczy miotały straszliwe spojrzenia. Miotać potoki słów. Miotać obelżywe słowa. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rzucać, szarpać jakimś obiektem materialnym w różne strony; szamotać, chwiać, kołysać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nawałnica miota samolotem. Samochód miota ładunkiem. Tramwaj miota pasażerami. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'o uczuciach, namiętnościach, myślach: opanowywać z wielką siłą, doprowadzać do skrajności, wprawiać w stan rozterki, rozdarcia między sprzecznościami': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ktoś miotany gniewem, miłością. Miotały nim sprzeczne uczucia, myśli. Nadzieja i wątpliwość miotały nim na przemian. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.